شاد و خندان باش! این تعریفی حقیقی از دینداری است. غمگین بودن گناه هست و شاد بودن پرهیزگاری. اگر بتوانی با تمام وجود و از ته دل بخندی، زندگی ات مقدس خواهد شد. خنده ای از ته دل و با تمام وجود، پدیده ای یگانه و بی همتاست. پس وقتی می خندی بگذار تمام سلولهای بدنت به همراه تو بخندند. بگذار خنده از فرق سر تا نوک پایت گسترش یابد. بگذار به ژرف ترین و درونی ترین نقاط وجودت برسد. آنگاه حیران خواهی شد که خنده چگونه تو را راحت تر از هر عبادتی به خدا نزدیک می سازد.
اگر بتوانی خنده شوی،اگر بتوانی عشق شوی ،دیگر به هیچ عبادتی احتیاج نداری.
آن گاه پیشاپیش قدم به بارگاه الهی میگذاری.
من هرگز ندیده ام که انسان غمگین به بارگاه خدا وارد شود. یگانه راه به سوی پروردگار ،راه رقصیدن است.
پس بیامور برقصی،آواز بخوانی، زندگی را جشن بگیر وشاد باشی تا خدا رادر همه جا بیابی.
اگر چنین کنی هر عمل تو الهی میشود،خارق العاده میشوی وخاکی ومادی ،مقدس ومعنوی.
همه زندگی چنان از خدا سرشار میشود که دیگر پروای خدایی در آسمان را در سر نخواهی داشت.
هر جا که باشی،خدا تو را فرا میگیرد. همیشه در زمینی مقدس والهی گام بر میداری. هرسنگی برای تو اندرزی خواهد داشت و هر صخره ای برایت یک کتاب آسمانی خواهد بود.
تو فقط به یک قلب،به قلبی که دررقص است نیاز داری تا ببینی ،تا احساس کنی،تا باشی !
اشو